موضوعات: زخم پوش، ترمیم زخم
گردآورنده: خانم مهندس بهرامی
زخمهای مزمن، زخمهای بازی هستند که به آهستگی بهبود مییابند. به عنوان مثال، زخم هایی که در برخی از بیماران دیابتی ایجاد می شود، زخم های مزمن هستند. این زخم ها بسیار مشکل ساز هستند زیرا اغلب پس از درمان عود می کنند و خطر قطع عضو و حتی مرگ را به طور قابل توجهی افزایش می دهند. متأسفانه، گزینه های درمانی موجود برای زخم های مزمن پرهزینه است و مشکلات بیشتری را برای بیماران ایجاد می کند.
نمونه ای از پیشرفت یک زخم دیابتی
باندهای الکتریکی جدید که با آب فعال می شوند راه حلی سریع و مقرون به صرفه برای بهبود زخم های مزمن در خانه ارائه می دهند.
اکنون محققان بانداژی ارزان قیمت ساخته اند که از میدان الکتریکی برای بهبود زخم های مزمن استفاده می کند. در آزمایشهای حیوانی، زخمهایی که با این بانداژهای الکتریکی درمان میشدند، 30 درصد سریعتر از زخمهایی که با بانداژهای معمولی درمان میشدند، بهبود یافتند.
آمی، نویسنده مقاله و استادیار مهندسی برق و کامپیوتر در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، میگوید: «هدف ما در اینجا توسعه فناوری بسیار ارزانتری بود که بهبودی در بیماران مبتلا به زخمهای مزمن را تسریع میکند. ما همچنین میخواستیم مطمئن شویم که این فناوری بهاندازه کافی برای مردم برای استفاده در خانه آسان است، نه چیزی که بیماران فقط میتوانند در محیطهای بالینی دریافت کنند.»
به طور خاص، تیم تحقیقاتی پانسمانهای بدون وسایل الکترونیکی (WPED)با انرژی آب تولید کردند که پانسمانهای زخم یکبار مصرف هستند که دارای الکترود در یک طرف و یک باتری کوچک و زیست سازگار در طرف دیگر هستند. پانسمان به بیمار اعمال می شود تا الکترودها با زخم تماس پیدا کنند. سپس یک قطره آب به باتری ریخته می شود و آن را فعال می کند. پس از فعال شدن، بانداژ برای چندین ساعت میدان الکتریکی ایجاد می کند.
این میدان الکتریکی بسیار مهم است، زیرا به خوبی ثابت شده است که میدان های الکتریکی بهبود زخم های مزمن را تسریع می کنند.
الکترودها به گونه ای طراحی شده اند که به آنها اجازه می دهد تا با باند خم شوند و با سطح زخم های مزمن که اغلب عمیق و نامنظم هستند مطابقت داشته باشند.
این توانایی برای انطباق بسیار مهم است، زیرا ما میخواهیم میدان الکتریکی از حاشیه زخم به سمت مرکز زخم هدایت شود. برای تمرکز موثر میدان الکتریکی، الکترودها باید هم در محیط و هم در مرکز خود زخم با بیمار در تماس باشند. و از آنجایی که این زخم ها می توانند نامتقارن و عمیق باشند، باید الکترودهایی وجود داشته باشد که بتوانند با طیف گسترده ای از ویژگی های سطحی مطابقت داشته باشند.
این پانسمانهاروی موشهای دیابتی آزمایش شدند، که یک مدل رایج برای التیام زخم انسان است. نشان داده شد که تحریک الکتریکی دستگاه سرعت بسته شدن زخم را افزایش میدهد، تشکیل رگهای خونی جدید را تقویت میکند و التهاب را کاهش میدهد، که همگی به بهبود کلی زخم اشاره دارند.
محققان دریافتند که موشهایی که تحت درمان با WPED قرار گرفتند، حدود 30 درصد سریعتر از موشهایی که بانداژهای معمولی دریافت کردند، بهبود یافتند.
