خواص فیزیکی و مکانیکی مواد

هنگامی که اجزا یک ماده کنار هم قرار می گیرند و یک ابعاد مشخصی ایجاد می کنند به آن ساختار ماده گفته می شود. که این ساختار خواص فیزیکی و مکانیکی مواد خودش را دارد.

خواص ماده عبارت است از پاسخ هایی که ماده به تحریکات خارجی می دهد.

خواص مکانیکی

 شامل سختی، استحکام، مدول الاستیسیته و چقرمگی شکست، رفتار خستگی و خزشی خواصی هستند که تعیین کنندهٔ رفتار مواد در برابر نیروهای وارده هستند.

این خواص پیش از آنکه یک قطعه مورد استفاده قرار گیرد، بایستی به طور کامل بررسی شوند.

چنانچه قطعه مورد نظر در جایی بکار رود که تحت تنش‌های مکانیکی باشد، به ترتیب در تنش‌های دورهای و در درجه حرارت‌های بالا در دو مورد اخیر، مورد بررسی قرار می‌گیرند.

پس از بررسی خواص مکانیکی قطعه از طریق انجام آزمایش‌های مربوطه و بدست‌آمدن نتایج، مناسب بودن قطعه برای کاربرد مورد نظر مشخص می‌گردد. چنانچه خواص مکانیکی قطعه‌ای با شکل و ترکیب مشخص مطابق با مقادیر مطلوب نباشد، به کمک تغییر در ترکیب ماده و به روشهای مختلفی مانند مکانیزم‌های استحکام‌دهی می‌توان به مقدار مطلوب دست پیدا نمود.

خواص فیزیکی

یا ویژگی‌های فیزیکی هرگونه ویژگی است که قابل اندازه‌گیری باشد، که آن مقدار توصیف حالت یک سیستم فیزیکی است. دگرگونی‌ها در خواص فیزیکی یک سیستم می‌تواند برای توصیف دگرگونی یا تحول آن ماده بین حالت در حال حاضر آن بکار رود. آن‌ها خواص معینی نیستند.

خواص فیزیکی اغلب به‌عنوان خواص شدتی و مقداری شناخته شده‌اند.

منظور از خاصیت شدتی این است که به‌اندازه یا گستردگی سیستم یا به‌مقدار ماده در جسم بستگی ندارد( معمولا هر خاصیتی که به سیستم مرتبط شود را شدتی گویند)، درحالی که ویژگی گسترده یا (مقداری) مادّه یک رابطهٔ افزودنی را نشان می‌دهد. این طبقه‌بندی‌ها به‌طور کلی تنها در مواردی معتبر هستند که تقسیمات کوچکتر نمونهٔ مورد بررسی- وقتی که ترکیب شوند؛ در برخی از فرایندهای فیزیکی یا شیمیایی، تعاملی نداشته باشند.